LOTR

Yuzuklerin Efendisi serisini gercekten cok seviyorum. Herhalde en sevdigim filmler kitaplar siralamasi yapsam ilk 10 da olurlar. Gecen haftalarda filmleri yeniden seyretttik, her zaman ki gibi heyecan vericiydi. Gorsellik, muzikler, hayal gucu. Hayran olmamak elde degil.

3. Filmin sonunda Frodo'nun yuzugu Hukum Daginda atesin icine atmaktan vazgectigi o ani her izledigimde tuylerin diken diken oluyor. Yuzugun efendisi degil kolesi oldugu an... Kendi kolesi oldugum yuzuklerimi dusunuyorum. Insan olarak vazgecemediklerimizi, bizi kolelestiren her seyi. Sahip oldugumuz pek cok sey gorunurde hayatimizi kolaylastiriyor ve guzellestiriyor, arabamiz, evimiz, esyalarimiz.. Dogru ama ne zaman ki onlar bizim icin degil biz onlar icin calismaya ve yasamaya basliyorsak is tersine donuyor. Olanaklarimizi, hayal gucumuzu genisletecegine daraltiyor. Esyanin kolesi oluyoruz. Ben bunlari dusunurken Eray dedi ki: 'Dervislere bak neden bir hirka yasiyorlar.' Dervis olamasam da en azindan hayatimda yuzuklerin efendisi kalmaya gayret edecegim sanirim.